προστυχολογιά

η, Ν

πλήθος χυδαίων ανθρώπων, προστυχόκοσμος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρόστυχος + -λογιά (< -λογία < λέγω «συλλέγω»), πρβλ. φτωχο-λογιά (βλ. λ. -λογία)].